بقلم ريناد يوسف

وهبقى اكلمك لما اوصل هناك 
سلمى ربنا معاك ويجازى اللى كان السبب وينتقم منه من بعد ماكنت ولد عز وبغدده مش عارف تروح فين ولا تاكل منين!!! لكن ارجع واقول كله منك انت اللى موقفتش حمد ومروان عند حدهم من لاول كنت دايما تسامح فى حقك وعمرك ماطلبت حاجه ليك خليتهم استسهلوك وكلو حقك انا لو معرفكش اقول عليك ضعيف وخواف لكن المشكله انى عارفاك زين يبقى ليه عملت فحالك اكده ياولد ابوى 
مهاب اتنهد عشان اخواتى ياسلمى مينفعش اعمل فيهم حاجه عفشه هصغر قدام نفسى 
سلمى ملعونه الاخوات اللى زى دول يااخى 

مهاب مش وقته الكلام ده ياسلمى واتأكدى انه كما تدين تدان وعدالة السما اقوى من اى ظلم .يلا قومى ياشيخه خلينا نغورو من اهنه حاسس ان الهوا اللى حمد بيتنفس منه معاى فى حته وحده بقى تقيل على قلبى
سلمى هزت دماغها وقامت مع البنات تلم فى العزال ومهاب خرج ياخد اخر جوله فى بلده اللى اتولد وكبر فيها وحافظ كل شبر فيها وكل شارع له فيه ذكرى وصاحب
فى مصر 
رعد دخل البيت ورمى مفاتيحه على الطربيزه وبص لبباه بنظره عتاب طويله وطلع على اوضته من غير ما اى حد فيهم ينطق بكلمه وحده ورمى نفسه على السرير واتنهد پقهر ملا قلبه من ساعة ماشاف ريناد ونظرة الانكسار اللى اول مره يشوفها جوا عيونها وفضل يسترجع كل زكرياته معاها وقربهم من بعض وابتسم من بين قهره لزكرياتهم سوا وازاى كانت بتقلده فكل حاجه ومكانتش بتفترق عنه ابدا طول فترة طفولتهم ومراهقتهم ومكنش ليها اصحاب ولا صحبات ومكنش فحياتها حد غير رعد وبس .
تانى يوم الصبح بدرى العربيات راحت لمهاب وحمل كل حاجته هو واخته ومسبش حاجه ليهم لكن سايب جوا السرايا كل زكرياته مع امه وابوه وكل زكريات طفولته فيها وريحة امه اللى كان بيشمها فريحة الورد اللى كانت زراعاه بأيدها وكانت بترويه كل يوم 
وسايب كمان سلمى حته من روحه اخته وامه اللى ادتله كل حنان الام بعد ماامه ماټت وعوضته عن غيابها
مهاب خرج من السرايا بعد ماودع سلمى وبص للسرايا بصه اخيره وبص لحمد اللى واقف مراقبه وهو بيمشى من السرايا ومرسومه على وشه ابتسامة نصر وشماته خلت مهاب يغمض عنيه بحسره على احساس الاخوه اللى عمره ماحسه من حمد او مروان
مهاب وقمر وريناد ركبو العربيه واتحركو بيها علي حياه جديده وهملو وراهم حياتهم القديمه بكل مافيها 
وللحكايه بقيه 
بقلم ريناد يوسف 
لكم مني اجمل باقات الزهور
رواية اتجوزت بطلة مصارعه الفصل الثاني بقلم ريناد يوسف
مهاب خرج من السرايا بعد ماودع سلمى وبص للسرايا بصه اخيره وبص لحمد اللى واقف مراقبه وهو بيمشى من السرايا ومرسومه على وشه ابتسامة نصر وشماته خلت مهاب يغمض عنيه بحسره على احساس الاخوه اللى عمره ماحسه من حمد او مروان 
وعلى الډم اللى بقى عندهم ميه
مهاب وقمر وريناد ركبو العربيه واتحركو بيها على حياه جديده وسابو وراهم حياتهم القديمه بكل تفاصيلها
العربيه فضلت ماشيه بيهم كتير اووى لغاية ماطلعت من العمار وابتدت تدخل فى طريق صحراوى ومشيت شويه كتار وبعدين وقفت مره وحده بطلب من مهاب اللى فتح الباب ونزل وشاور لقمر وريناد ينزلو
ريناد وقمر بصو لبعض ونزلو وفضلو يبصو حواليهم ملقوش غير صحرا واسعه على مدد الشوف مفيهاش الا قطعه مبنيه بالطوب الابيض دور واحد على شكل بيت صغير
ريناد وقمر بصو لبعض وبصو لمهاب بتساؤل
مهاب احنا وصلنا خلاص وده بيتنا الجديد 
قمر رفعت حواجبها وبرقت عنيها احييه 
وبصت لريناد اللى هى كمان واخده وضع الذهول 
مهاب تعالو تعالو دانتو هتنبسطو انبساط اهنه محدش انبسطه فى المباسيط قبليكم 
قمر شوف ازااااى 
مهاب زمباقولك اكده وحط ايده على كتفها واخدها ومشيو على البيت بعد ماشاور للسواقين بتوع العربيات والعتالين اللي معاهم ينزلو الحاجه 
وريناد استنت

________________________________________
لغاية مانزلت شنطتها المدججه بالدهب والفلوس واخدتها ودخلت وراهم .
مهاب اول ماقرب على الباب فتحه وبعد كدا ادا ضهره للباب وماسك المقبض بتاع الباب وبيكلم فيهم بصو ادخلو برجلكم اليمين عشان البركه تحصل وسمو الله الا البيت بقاله سنين محدش سكن فيه وبيفتح الباب وطلعت فى وشه مجموعه من الغربان 
خبطو فيه من كل ناحيه وهو جرى وقمر وريناد جريو معاه لغاية مابعدو شويه ومهاب وقع على الارض وبصلهم بعين ومغمض عين
بصو بعون الله كلنا هننبسط اهنه احلا انبساط الكل ضحك على منظره وهو قام نفض جلابيته من التراب واتصنع الشجاعه ونفخ صدره ودخل البيت تانى قدامهم
قمر وريناد بصو لبعض وضحكو على منظره ودخلو وراه وبنظره وحده قدرو يشوفو البيت كله لانه مش كبير صاله واسعه واوضتين ومطبخ وحمام كله على الطوب والبيت كله مساحته حوالى ١٠٠ متر 
قمر عترت عليه فين البيت اللقطه ده ياعفريت انت وكيف قدرت تاخده فى المنطقه الممتازه والموقع المتميز ده 
ريناد فهمت تريقتها وضحكت بخفه خلت مهاب ابتسم عتتمقلتى عليى يابت ابوى وعلى بيتى 
زى بعضه ربنا يسامحك وان كان ع البيت انا هحكيلكم حكايته بس بعد ماتورونى همتكم معاى وننضفوه ونفرشوه وهنقعدو مع بعض ونتحدتو ونحكو كل حاجه فى قلوبنا اصلا مورناش حاجه ولا حد معانا مفيش غيرنا احنا والديابه والحيايه والعقارب والطريشات 
قمر ربنا يسامحك ياولد ابوى على المنفى اللى جايبنا فيه ده ويهديك علينا وعلى نفسك
مهاب امين ياااارب يلا خفى كلام وايدك معانا يلا انتى كمان ايتها المرأه الحديديه ايدك معانا
ريناد وقمر ومهاب ابتدو تنضيف وفرش فى البيت وخلصو بعد الضهر بعد ماهلكو مع انه مش كبير لكن كان مترب وۏسخ جدا ولما خلصو كانو عباره عن كتله من التراب 
مهاب وقمر كانو بيفرشو فى الصاله وريناد كانت بتنضف وتفرش فى الاوضه وخرجتلهم وكلهم بصو على بعض وكانت وشوشهم كلها مش باين منها غير العيون والاسنان من التراب وصړخو كلهم وجريو كل واحد لمكان
مهاب اول مابص لريناد ضحك قوى لانها مع العضلات والتراب ومنظرها فكرته بالراجل الاخضر بجد 
ريناد ممكن اعرف حضرتك كل مابتبص عليا ايه اللى بيضحكك اووى كده 
مهى قمر متربه زيى اهى واكتر منى وانتا كمان ايه بقى اللى بيضحكك فيا انا اووى كده
بصت لمهاب اللى بيكتم فى ضحكته لا ياحبيبتى هو عيضحك عليا انا كمان من الصبح بس هو غتيت 
والله انتى زى القمر حتى وانتى متربه مش اكده يامهاب وضړبت مهاب على صدره بقفا ايدها خلته نط من شدة الضربه 
اي ايدك تقيله قوووى ياحزينه جاكى الغلب معتعرفيش الرقه واصل
ريناد بصتله بغيظ واخدت غيار ودخلت الحمام 
مهاب من بره اوعى تتهورى عندك عشان مفيش ميه 
ريناد نعمممم 
مهاب اه والنعمه زى ماعكلمك مفيش ميه اهنه واصل 
قمر بصتله ورفعت حواجبها 
مهاب وحياة ابوكى متتكلمى
ياشيخه انا بالع تراب لما مش قادر ارد حتى فيه عربيه هتيجى بكره الصبح تجيبلنا ميه وهتيجى