رواية صړاعات الحياه
سوسن: عايز ايه ما تقول وتخلصنا
محمود: عايز فاطمه هانم تقول لابنها يطلق بنت جوزك
فاطمة: ابن مين وبنت جوز مين انت بتقول ايه
محمود: زياد ابنك متجوز ندى بنت عاصم الاميرى اللى انتوا خاط"فتوها زمان وادتهولى احطها فى الملجأ
فاطمة بعصبية: ابنى انا اتجوزها
سوسن: هو مش انت حطيت البنت دى فى الملجأ ايه اللى وصل زياد ليها
محمود: ندى انا اللى ربتها عشان اطلع منها بمصلحة بعد ما تكبر
سوسن پغضب: انت بتقول ايه
فاطمة: وايه اللى وصل ابنى ليها
محمود: دا موضوع يطول شرحه عشان معياد الزيارة المهم ابنك زياد يطلق ندى بأى طريقة والا هقولهم على كل حاجه وهقلب التربيزة على الكل عن اذنكوا يا هوانم
فى كلية الطب جامعة القاهرة
منار خرجت من المحاضرة وقابلت ندى وقفت معاها
ندى: حاسكى هتعيطى فيه ايه
منار: اتحطيت فى موقف وحش من شوية فى المدرج بسبب انى اتأخرت
ندى: ولا يهمك حصل خير
منار بتعب: اااااه
ندى: مالك
منار: جانبى وجعانى اوى الحقينى مش قادره
ندى پخوف شديد: طب اهدى اهدى طيب عشان مټتعبيش اكتر يا رب اعمل ايه
منار پألم: الحقينى مش قادره
وقتها يوسف عدى من قدامهم وشافهم جرى عليهم
يوسف بقلق: مالك فيه ايه
ندى: جانبها بيوجعها
ندى ساعدتها تعقد على كرسى ويوسف فحصها
يوسف: لازم تروحى المستشفى الزيادة ولازم تشليها فورا وكمل وهو بيزعق انتى ازاى سايبة نفسك لحد دلوقتي
منار پبكاء والم: هو انت بتزعقلى ليه
يوسف وقتها اتجاهلها وكمل وهو بيبص لندى
يوسف: ندى اسنديها لو سمحتى هناخدها على المستشفى بتاعتى
ندى: تمام
ندى سندتها على عربية يوسف ورحوا المستشفى
منار پخوف ۏبكاء وهم شايلنها على الترولى ومدخلنها العملېات: رنى على ماما بالله عليكى خليها تيجى
ندى: حاضر والله بس انا مش معايا رقمها
منار ادتها فونها: هتلاقيه هنا مسجله ماما
ندى: حاضر مټخافيش هتبقى كويسة باذن الله
سيف كان قاعد على مكتبه وزياد قاعد قدامه
زياد: سيف خد شوف كدا
سيف كان سرحان فى حياة وفى كلام سارة انت مشفتش نفسك وانت بتبصلها كنت بتبصلها بطريقة عمرك ما بصتهالى
زياد: سيف
سيف: هاا
زياد: مالك وكمل بغمزة هى سارة وكلة عقلك لدرجة دى
سيف پتوهان: يا ريت يا ريت سارة
زياد: مش فاهم
سيف: مش لازم
زياد: سيف انت مبتحبش سارة
سيف: ايه اللى انت بتقوله دا يا زياد
زياد بجدية: سيف زى ما سارة اختى انت كمان اخويا فا لو فيه حاجه يا ريت تقول عشان لا ټتعب نفسك ولا تتعبها
